Michel Foucault’nun Deliliğin Tarihi, Batı’da deliliğin algılanma ve tedavi edilme biçimlerinin tarihsel gelişimini inceleyen bir başyapıttır. İlk olarak 1961’de yayınlanan kitap, deliliğin nasıl sosyal bir yapı olarak inşa edildiğini ve delilerin nasıl dışlanmış ve marjinalleştirildiğini göstermektedir. Foucault, deliliğin tarihini üç döneme ayırmaktadır:
- Rönesans öncesi dönem: Bu dönemde delilik, şeytani bir güç olarak görülüyordu ve deliler genellikle cadı veya büyücü olarak damgalanıyordu.
- Klasik dönem: Bu dönemde delilik, akıl hastalığı olarak görülmeye başlandı ve deliler akıl hastanelerine kapatılmaya başlandı.
- Modern dönem: Bu dönemde delilik, sosyal bir sorun olarak görülmeye başlandı ve deliler için topluluk temelli bakım hizmetleri geliştirildi.
Foucault, deliliğin tarihini incelerken, deliliğin nasıl tıbbi bir sorun olarak tanımlandığını ve delilerin nasıl tıbbi müdahalelere maruz kaldığını göstermektedir. Ayrıca, deliliğin nasıl bir sosyal kontrol aracı olarak kullanıldığını ve delilerin nasıl toplumdan dışlandığını da göstermektedir.
Deliliğin Tarihi, delilik hakkındaki düşüncemizi ve delilere yönelik tutumumuzu sorgulamamızı sağlayan önemli bir eserdir. Kitap, deliliğin sosyal bir yapı olduğunu ve delilerin dışlanmasının ve marjinalleştirilmesinin toplumsal bir sorun olduğunu göstermektedir.
Konuyla ilgili faydalı siteler:
- Michel Foucault’nun Deliliğin Tarihi Hakkında Bir İnceleme
- Deliliğin Tarihi: Bir Özet
- Deliliğin Tarihi: Önemli Noktalar
İlgili dosyalar: